Het mooiste aan reizen, is het thuis komen. Raar, maar waar! Niet vanwege de heimwee naar je eigen bed en douche (wat overigens wel heel fijn is), maar meer vanwege het besef. Want ook al staat die zwaan er nog even krachtig bij, loop men op alles nog altijd lekker te zeiken en pissen we nog steeds liever in ons broek dan dat we 70 cent voor de plee betalen (principekwestie), toch lijkt het alsof je het allemaal weer opnieuw voor het eerst ervaart. Reizen doet dat. Het laat je beseffen en waarderen wat je gewoonlijk voor lief neemt. En ookal gaat die stiekeme drang om op reis te gaan nooit weg, ik weet dat ik altijd weer thuis kom. Want: ouwe liefde roest niet! Terwijl ik nog aan het nagenieten ben van alles wat ik gezien en meegemaakt heb in Verweggistan, ben ik op reis door Rotterdam. Plekken die voor mij het meest bijzonder zijn, vanwege de herinneringen of omdat ze mij steeds weer laten beseffen dat Rotterdam zo’n ongelooflijk mooie stad is. Dat zit hem niet enkel in het uiterlijk, maar vooral in alles daar omheen.
Proveniersstraat
Gelegen achter het Centraal Station, verstopt, tussen de rust en het groen aan de singel en de drukte en hectiek aan de andere kant van het spoor. De 19 eeuwse uitstraling en de komst van kwalitatief goede horecagelegenheden, maken de Proveniersstraat steeds meer geliefd. Voor mij brengt de straat vooral veel herinneringen met zich mee. Mijn opa en oma (later mijn opa alleen) hebben namelijk vanaf de jaren ’70 tot 2010 pal tegenover het gedicht van Jules Deelder gewoond. Het naambordje zit nog in de deur geschroefd. Toen ik klein was heb ik er met mijn nichten, die tijdens de zomervakantie uit Ierland overkwamen, veel tijd doorgebracht. Vanaf het station tot aan de voordeur of andersom renden we de straat door, kijken wie als eerste was. Ik was dat natuurlijk nooit, want de kleinste en de jongste, maar ik vond het fantastisch. Langs de singel naar de Zwart Jan met oma en weer terug. Tijdens logeerpartijen je bed uit getrild worden door voorbijgaande treinen. Die goeie ouwe tijd. Tegenwoordig kom ik er eens in de zoveel tijd voor een wandeling langs Memory Lane of een lekker bakkie bij Booon.
Aloha Bar
Natuurlijk roept de locatie, namelijk het voormalig Tropicana, eveneens old memories op. Maar dat is niet de enige reden waarom Aloha Bar één van mijn favoriete spots is. Het buitenzwembad met wildwaterbaan is omgetoverd tot een sfeervol terras met een waanzinnig uitzicht (nee, dat gaat niet vervelen). Het heeft nog steeds een beetje dat subtropische tintje van vroeger. Dat is aan het eind van een zonnige lente dag genieten met een drankje, een versnapering en goed gezelschap. Tegenwoordig kan je er ook lekker eten. Het historische pand, wat verder helemaal leeg staat, krijgt echter een nieuwe bestemming. Hierover vind je kort wat terug op de website van Aloha Bar. Alhoewel dit best wel even wennen zal zijn, want we zijn sceptisch als het om onze pareltjes gaat, geven dit soort initiatieven het karakter van de stad weer. Rotterdam is vernieuwend en altijd in beweging, maar vergeet nooit waar het vandaan komt. Gelukkig maar!
De Markthal
Het nieuwe pronkstuk van de stad. Waar, zeker de eerste maanden, op een zaterdag en zondagmiddag maar weinig echte Rotterdammers te vinden waren. Want met de komst van de Markthal, kwamen er uit het hele land (en daar buiten) ook gelijk een heleboel pottenkijkers op de stad af. Logisch, het is natuurlijk ook wel een uniek ding. Nu is het alsof dat icoon er altijd heeft gestaan. Iets waar we trots op zijn en van genieten. Een bezoek is elke keer weer een belevenis. Ik kom er dan ook graag. Niet alleen omdat ik van eten houd, maar vooral om heerlijk ‘mensen te kijken’. Om ’s avonds voorbij te lopen en even naar te staren. Potverdorrie, wat staat ie er dan toch mooi bij. Maar Rotterdammers zouden Rotterdammers niet zijn als ze niks te zeiken hadden. Want een vers visje, bosje bloemen of wat groente halen we liever voor een kooppie op de buitenmarkt. En 70 cent voor het toilet: ze zijn niet goed! Maar hey, de eerste overdekte marktvloer van Nederland en tevens het meest bijzondere ter wereld staat wel in Rotterdam. Is toch mooi?!
Vroesenpark
Zodra de zon weer tevoorschijn komt en de temperaturen stijgen, trekken we met z’n alle massaal richting het (naar mijn mening) fijnste stadspark in de geliefde wijk Blijdorp. De achtertuin van Rotterdam. Kleedje uit, vleesje op de barbecue, lauwe wijntjes in de koelbox en spotify aan. A perfect day at the park! Het is dat ultieme zomergevoel waar we zo lang naar hebben verlangt. Ontsnappen aan de drukte zit er alleen niet echt in. Op een zonnige dag kan het er zo druk zijn, dat er bijna geen stukje gras meer te zien is. Toch is het er altijd gezellig. Er hangt een feelgood vibe, wat zorgt voor een soort festival sfeer. Een plek waar vrienden elkaar ontmoeten en nieuwe ontstaan. Een paar keer per jaar wordt het Vroesenpark gebruikt als festivalterrein. Het Foodtruck Festival TREK begin mei is zeker een aanrader. We kunnen niet wachten!
Witte de Withstraat
Vernieuwend, creatief, artistiek en levendig. Natuurlijk heb ik het dan over Witte de With. De straat is vooral een ontmoetingsplaats voor uiteenlopende stadsbewoners en -liefhebbers. Dit en het multiculturele karakter zorgen voor een typische Rotterdamse sfeer. We houden ervan! Witte de With is een mix van leuke boetiekjes, gezellige cafeetjes en (moderne) kunstgaleries, die net even wat anders zijn. Alles wat Rotterdam is, komt hier perfect samen. Een kloppend hart met een bruisend karakter. Daarom vind ik het er ook zo fijn. Het leeft! Rotterdam leeft. En laten we nou eerlijk wezen: het leven geeft identiteit aan de stad.
Hartje Rotterdam
Wat weer leuk beschreven, meis.
Je schrijft echt onderhoudend.
Wat weer leuk en onderhoudend beschreven, Simone.