Een kleine terugblik op mijn reis door Cuba

Cuba is een apart land, dat je als toerist (want uiteindelijk zijn we dat allemaal) nooit volledig zal begrijpen. Zeker niet na een eerste bezoek en zeker niet wanneer je geen vloeiend Spaans spreekt. Accepteer dat en je hebt de tijd van je leven! Het is als alleen reizende vrouw echt niet altijd even makkelijk geweest. Het is bijvoorbeeld veel minder voordelig dan alleen reizen door Azië. Bovendien kunnen Cubanen vrij direct en redelijk brutaal zijn (nou is ons Rotterdammers dat niet vreemd). Laat je hierdoor vooral niet afschrikken. Echt, Cuba is fantastisch! Als je het een kans geeft..

Dansen op straat met wildvreemden
In Rotterdam krijg je er binnenkort een boete voor, maar op Cuba is het de normaalste zaak van de wereld. Cat calling. Linda (meaning: beautiful) is vanaf nu je nieuwe naam. Bereid je voor op gefluit, blazende kusjes en complete liefdesverklaringen. Ben je single? Ga dan in je eentje naar Cuba. Hartstikke leuk! Nee, serieus. Cuba is hot. Ondanks dat Cubanen direct en brutaal kunnen zijn, zijn het hele open, oprechte en levendige mensen. Het bruist er niet alleen van de swingende salsa barretjes, maar op straat is het ook één groot feest. Het is namelijk niet heel ongewoon wanneer je in het voorbijgaan gevraagd wordt om te dansen. Er klinkt namelijk overal muziek. Een dans met een wildvreemde in de straten van Havana sla ik natuurlijk niet af. Note-to-self: ik had voor vertrek misschien nog een lesje of 2 moeten nemen. Maar hey, een gratis les van een leuke Cubaan is natuurlijk ook niet verkeerd. Midden op straat, aan de Malecón of in een bar. Gevraagd te dansen word je. En dat is echt geen straf! Dus neem die ‘necesitas un novio, lady?’ gewoon voor lief en zeg vriendelijk: ‘no, gracias.’ Works (almost) every time!

Koekjes, mufins en pasteitjes proeven
In Cienfuegos verbleef ik bij een casa net een paar straten verwijderd van de drukte. De buurman was bakker aan huis. Lucky me, want iedere dag kreeg ik bij het voorbijgaan iets lekkers in mijn handen gedrukt. Met handen en voeten probeer je dan een praatje met de beste man te maken, die je vervolgens uitnodigt om binnen een kijkje te komen nemen. Fantastisch! Nu neem ik op reis eigenlijk nooit iets van thuis mee, maar die stroopwafels kwamen nu wel heel goed van pas. Lang leve de ruilhandel. In mijn beste Spaans (en dat is niet zo best) geprobeerd uit te leggen waarvan een stroopwafel gemaakt is. Dat wilde hij graag weten. So who knows?! Misschien kun je binnenkort in Cienfuegos wel een zelfgemaakte stroopwafel krijgen.

Spelende kinderen op straat
Vanwege de schoolvakantie vermaakten veel kids zich de hele dag buiten op straat. Voetballend of lekker onbezorgd op een fietsje door de straten racen. Nou zijn kinderen altijd wel leuk, maar die uit Trinidad waren de leukste! Nieuwsgierig als ze waren, konden ze het niet laten mij aan te spreken. Een jongetje stopte: ‘Como tu llamas?’ Te cute! Hij heette Brian. Natuurlijk was ik gelijk verkocht. Zijn zus had op school wat Engels geleerd en kon een paar zinnetjes spreken. Trots dat ze was. Je snapt natuurlijk, dat het 4 dagen lang ‘Hola, Simona’ was en ik het hemd van mijn lijf gevraagd werd. Vond ik helemaal niet erg. Uiteraard moest ik een foto van ze maken en omdat ik mijn instant camera mee had, kon ik er ook eentje aan hun geven. Kinderen, het mooiste wat er is!

Een paar uurtjes zonder elektriciteit
Het komt op Cuba weleens voor dat iets er even niet is of iets het even niet doet. Geen munt dus geen mojito (ja het komt echt voor), geen water dus geen douche of geen elektriciteit dus geen airco. Tijdens één van mijn eerste nachten in Havana kwam ik, na ergens wat drankjes te hebben gedaan, terug in mijn super leuke casa. Pikkedonker. Oké?! Ik kon mijn kamer nog net vinden, was onder de douche gestapt en had een poging gedaan om te gaan slapen. Met 30 graden knap lastig dus ik besloot al gauw op het balkon te gaan zitten, waar de charmante (gewoon een klein detail) gastheer van de casa op nieuwe gasten zat te wachten. De hele straat zat zonder stroom, legt hij uit. Gebeurt weleens. Wat doe je eraan? Aan de overkant was wel licht. Hij geeft het 10 minuten. Het licht aan de overkant gaat uit en het licht bij ons gaat weer aan. Hij kijkt me aan en grapt: ’10 minuten’. En jawel, na 10 minuten gaat het licht bij ons weer uit en aan de overkant weer aan. Dit herhaalde zich een aantal keer. Hij had een beetje stress, want wat vertel je aan je nieuwe gasten? Ik zag de humor er wel van in. We hebben nog een tijdje op het balkon gezeten en met een beetje Spaans en Engels gesproken over ditjes en datjes. Rond 2 uur ’s nachts ging de stroom weer aan en heb ik heerlijk geslapen.

Cuba gaat echt niet alleen maar over salsa en rum. Vaak zijn het juist de kleine dingen tijdens je reis, die je het meest bij zullen blijven. Ga je naar Cuba? Verblijf dan vooral in casa particulares, bij mensen thuis (of door locals gerund). Knoop een praatje aan met mensen, die je ontmoet. Ook al spreek je nauwelijks Spaans. Men waardeert je poging en doet zijn/haar best jou te begrijpen. Houdt het niet alleen bij de bekende bezienswaardigheden of de tips van Lonely Planet, maar wijk juist zo nu en dan is af van de gebaande wegen. Beautiful unexpected things will happen.