Zuid-Afrika stond al lange tijd op het lijstje. Vooral omdat het verhaal van Nelson Mandela mij altijd heeft geïntrigeerd, maar eerlijk is eerlijk: een safari leek mij ook wel wat. De reis werd uiteindelijk vooral bijzonder, omdat ik het mocht delen met mijn ouders. Drie weken roadtrippen with les parents. Wat kan er nou misgaan?!
Nou..
Bij aankomst kregen we na een kwartier kloten eindelijk de kofferbak van onze SUV open, bleek de bagage niet te passen. Sta je dan met je goeie gedrag. We kochten een reistas en konden onze lege koffer gelukkig tot de terugreis ergens achterlaten. Opgelost. Onze Airbnb middenin het centrum van Kaapstad had een privéparkeerplaats. Daar was vooraf over nagedacht. Super handig! (lees: piepkleine garagebox met hangslot in een super smal straatje). Met de drivingskills van mijn vader was dat natuurlijk geen enkel probleem. “Who’s the master?”, hoor ik hem nog zeggen terwijl de neus van de huurauto langs de muur schuurt. “Oepsie.” Ach, als het met de wijn en het eten maar goed zit. Tel daar het schitterende landschap en diversiteit aan wildlife bij op en dat lullige krasje is snel vergeten. Zo brachten we een bezoek aan een wijnproeverij in Stellenbosch met waanzinnig uitzicht en spotten we onderweg langs de kust een kolonie zeehonden. Vanwege een storm hebben we van dat waanzinnige uitzicht alleen vrij weinig meegekregen en bij nader inzien bleek die kolonie zeehonden gewoon zeewier te zijn. Die wijnproeverij was wel een groot succes. De safari werd uiteindelijk het hoogtepunt van onze reis. “Best vakantie ever”, schreef m’n vader op Facebook toen we alweer onderweg naar huis waren. En dat was het..
De Pronk versie van de Tuinroute
De Tuinroute loopt langs de kustlijn tussen Kaapstad en Port Elizabeth. Wij reden de route op geheel ‘eigen wijze’, een beetje zoals we zelf ook zijn. Obviously heeft de route vele mooie plekken om te stoppen. Wij besloten enkele over te slaan en andere toe te voegen.
Eerder vertelde ik al waarom Kaapstad zo’n toffe stad is. Stellenbosch werd onze volgende stop. Stellenbosch staat bekend om de prachtige wijngaarden en kon dus absoluut niet ontbreken op onze reis. In de pisregen rijden we het terrein van landgoed Weltevreden op. Een achttien eeuws pand middenin het fantastische landschap van de wijnstreek. Tenminste als we de foto’s op internet mogen geloven dan. In het echt geen reet van gezien. Gelukkig heeft het verblijf een goed restaurant. Oh nee, grapje! Serveren alleen ontbijt & lunch. Wat een grandioos succes weer. De volgende dag bezoeken we Delaire Graff Estate voor een wijnproeverij en het prachtige uitzicht over de wijngaarden. Van dat mooie uitzicht hebben we dus niets meegekregen, maar de wijn en het eten hebben de (weers)omstandigheden wel een beetje verzacht.
Vanuit Stellenbosch rijden we via Bettysbaai naar Hermanus. Waarom via Bettysbaai? Nou, vanwege de adembenemende omgeving. Door de zeikregen hebben wij er wederom geen klote van mogen zien. Maar hoe meer we richting het oosten rijden, hoe beter het weer wordt. Terwijl we Hermanus in rijden, breekt de zon door. Kunnen we toch nog een wandeling langs de kust maken voordat de dag voorbij is.
Na Hermanus rijden we door naar Swellendam. Onderweg stoppen we in L’Agulhas. Dit is het meest zuidelijke punt van het continent Afrika. Daarnaast komen de Indische Oceaan en de Atlantische Oceaan hier samen. Leuk he?! Swellendam behoort officieel niet tot de Tuinroute, maar is met de historische Nederlandse architectuur zeker de moeite waard. Wij verbleven bij Cypress Cottage Guesthouse, een prachtige woning uit 1796. Etienne en Vera zijn bovendien zeer warmhartige mensen. Wij voelden ons er in ieder geval direct thuis!
Vanuit Swellendam nemen we route 62 richting Wilderness. Route 62 wordt ook wel de wijnroute genoemd. Via groen begroeide bergpartijen rijden we de droge vlakte op. Onderweg komen we een waterval en wat bavianen tegen. Zelf zorgen we ook nog even voor een flinke waterval langs de rand van de weg. In Barrydale stoppen we bij sfeervolle wegrestaurantjes voor een koffie en een snelle hap. De N12 brengt ons via Oudtshoorn uiteindelijk in Wilderness. Het kleine dorpje heeft een super mooie omgeving! Je vindt er het beroemde uitzicht dat doet denken aan ‘de kaart van Afrika’. Daarnaast kun je er vele mooie hikes maken. Wij kwamen voor de rust. Pearl Moon Boutique Suites bleek de perfecte locatie!
Plettenberg Bay wordt onze volgende uitvalsbasis. Hier verblijven we bij The Junction Hotel, weer zo’n pareltje. Aan luxe geen gebrek! In Plett, zoals de locals het kustplaatsje noemen, leggen we flink wat kilometers af met de benenwagen. We brengen een bezoek aan het schiereiland Robberg, waar ik in tegenstelling tot eerder die week wel zeehonden spot. In de buurt van Kaapstad waren we langs de kust gestopt om het mooie uitzicht te bewonderen. Tussen de golven zagen we steeds wat boven drijven. “Kijk nou, kijk nou”, zei mijn moeder. Ik dacht nog: waar kijken we in godsnaam naar? Toen mijn vader aan een voorbijganger vroeg wat er in het water dreef, bleken we naar zeewier te kijken. Zeer interessant wel. Op Robberg liggen ze dus heerlijk te zonnebaden tussen de rotsformaties. Kan niet missen! Verder rijden we over de Bloukrans Bridge en bezoeken we Tsitsikamma National Park. Hier kun je een mooie wandeling maken die je naar de hangbrug over de Storms River brengt. Voor de dare devils onder jullie: van de Bloukrans Bridge kun je bungee jumpen. Zag er super tof uit. Wij kozen ervoor om aapjes te kijken. Wat blijkt? King Julien doesn’t really like to move it move it.
Na Plettenberg Bay is het tijd voor het hoogtepunt van onze reis, maar daarover vertel ik de volgende keer meer. Onze roadtrip eindigt tot slot in Port Elizabeth, vernoemd naar de liefde van een belangrijk historisch figuur. We lopen een stukje door het centrum, waar we het Donkin Reserve monument bezoeken. Het monument is omringd door mozaïke kunstwerken. Kleurrijk, net zoals de stad doet ogen. Voordat we terug vliegen naar Kaapstad wandelen we over de Sacramento Trail. We sluiten de dag af tussen de duinen van Sardinia Bay.
