De Outback: het hart van Australië

Eigenlijk is een reis door Australië niet compleet zonder minimaal een nacht in de outback te bivakkeren. Maar is zo’n ervaring wel voor iedereen weggelegd? Ik zeg van wel. Elke ervaring, positief of minder positief, is er één! Is kamperen niet je ding en stel je enige luxe op prijs? Een klein half uur verwijderd van het beroemde Uluru ergens in het midden van dat inheemse land, vind je het Ayers Rock Resort. Bij uitstek de perfecte plek om het hart van Australië op geheel eigen wijze te verkennen. 

Wie denkt dat hij alleen is, moet ik eerst even uit die illusie halen. Uluru is één van de meest populairste bezienswaardigheden van het land. Verwacht dus grote tourbussen vol toeristen. Ik wil jullie niet ontmoedigen, slechts waarschuwen om een teleurstelling te voorkomen. In mijn blog Laat je verrassen door Alice Springs kun je lezen wat Uluru zo bijzonder maakt. Deze keer ging ik terug om het misschien wel meer bijzondere, maar minder bekende Kata Tjuta te bezoeken. DE reden om naar het verre Never Never (zoals Australiërs het midden van het land noemen) te reizen.

Ayers Rock Resort ligt in het dorpje Yulara, midden in de woestijn, zo’n 15 kilometer verwijderd van Uluru-Kata Tjuta National Park. Hier vind je 6 verschillende accommodaties naar ieders budget en een klein winkelcentrum waar je van alles kunt doen. Er rijdt een gratis shuttle bus om je van A naar B te brengen. Het gebied behoort oorspronkelijk tot de Aboriginals. Er vinden op het resort verschillende activiteiten plaats om meer over het land en de tradities te weten te komen. Zo kun je bijvoorbeeld een traditioneel dansritueel bijwonen. Als je wilt kun je zelf ook een poging wagen. Af en toe is het niet erg om die bloody tourist uit te hangen. Het is een leuke manier om op een interactieve wijze kennis te maken met de oudste cultuur die deze wereld rijk is.

Breng daarnaast een bezoek aan het Wintjiri Arts Museum. Hier vind je naast informatie over het gebied ook een expositie van een (non)Indigenous Australische kunstenaar, die op dat moment te gast is. Maandelijks kun je het werk van een andere kunstenaar bewonderen. In mijn geval was dat het werk van Raymond Walters Japanangka. Hij deelt graag zijn levenservaring en culturele kennis met anderen. In zijn werk laat hij zijn cultuur, zijn verhaal en hoop voor de toekomst terug komen. Hij gebruikt daarbij veel kleur en textuur. Je kan het schilderij natuurlijk voor zich laten spreken, maar je kunt ook het verhaal, wat netjes naast elk werk hangt, lezen. Erg interessant. Ik had graag een Emu Dreaming aan de muur hangen, maar helaas lag dat nét iets buiten mijn budget. Het leuke van Wintjiri Art Museum is, dat de kans groot is dat je de kunstenaar aan het werk ziet.

Kata Tjuta, wat vertaald ‘many heads’ betekent, is een heilige plaats voor Aboriginals. Er bestaan vele verhalen over de legende van deze plek. Ga daarom allereerst langs het Cultural Center voor wat inside informatie. Een absolute must is The Valley of the Winds wandelroute. De 7 kilometer route loopt dwars door de vallei met rotsen. Onderweg kom je een aantal adembenemende uitzichten tegen. Zorg dat je vroeg bent, wanneer het weer zacht is en de wind lichtjes door de vallei blaast. Volgens de mythologie is dit de adem van Wanambi, een slang die tussen de rotskoepels van Kata Tjuta schijnt te leven. Geloof het of niet, maar de naam kreeg de route natuurlijk niet voor niets. Naast de wind, hoor je af en toe wat vogeltjes fluiten. Al kan de temperatuur flink oplopen, erg moeilijk is de wandelroute niet. Wel lang. Het eerste uitkijkpunt, Karu Lookout, is vrij makkelijk te bereiken.

Dit is waar de route eigenlijk pas echt begint. Vrij snel kom je bij een T splitsing. Je wordt rechtsaf richting het tweede en naar mijn mening mooiste uitkijkpunt, Karingana Lookout, gewezen. Dit gedeelte van de route vraagt iets meer uitdaging, omdat je een enkele keer een redelijke klim de heuvel op moet maken. Maar man, wat een fantastisch uitzicht! Echt elke zweetdruppel waard. Je zou bijna die vliegenplaag vergeten, bijna. Had ik al verteld, dat iedereen hier vanaf het voorjaar met netjes over hun hoofd loopt of van die hoedjes met trouwtjes draagt? Wees niet te snel om deze modetrend belachelijk te maken. Serieus, die vliegen zijn geen grap! Ze kruipen in je neus, in je oor, je lippen en ooghoeken. Fucking annoying! Niet één, niet twee, maar echt een stuk of 50. Natuurlijk bleef ik stug volhouden. Het met je handen wapperen wordt tenslotte gezien als de ‘Australian wave’ en ik voelde mij inmiddels al helemaal thuis. Vanaf Karingana Lookout loop je bergafwaarts de vallei in en laat je die magische rotsformaties weer langzaam achter je. Tip: je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om de route andersom te nemen.

Geen auto om er zelf op uit te gaan? Je kunt via je verblijf ter betaling ook alleen transport regelen. Vergeet dat zonsopgang platform trouwens. Het lijkt op de foto allemaal prachtig (dat is het ook), maar het voelt als sardientjes in een blik. Je vraagt je af hoe het mogelijk is op zo’n groot stuk land.

Sommige dingen zijn ook met een heleboel andere reizigers nog te waarderen. Eén van die dingen is het Sounds Of Silence diner. Midden in het woestijn landschap geniet je, onder het genot van een glas champagne en wat amuses, van die prachtige zonsondergang met uitzicht op Uluru. Dit is echter niet het hoogtepunt. Na het diner, wanneer het volledig donker is, kun je de Milky Way bewonderen. Ongelooflijk mooi. Er wordt uitleg gegeven over de sterrenhemel en je kunt, als je geluk hebt, door een telescoop de planeet Saturnus zien. Er hangt wel een prijskaartje aan, maar YOH(ere)O! Wat ga je anders doen?

– Bloody Tourist